Κώστας Καββαθάς
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, κανένα σκοτεινό σημείο. Eίναι ανεύθυνοι, επικίνδυνοι και πάσχουν από σοβαρές ψυχικές ασθένειες. Eίναι μια ομάδα εγκληματιών, μια τάξη κτηνανθρώπων που, το κάθε μέλος της ανεμίζει τη δική του παρανοϊκή παντιέρα. Eίναι μια τάξη απροσανατολισμένων, ημιμαθών ψευτοεγωιστών που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα παρά για το τομάρι της.Δυστυχώς, η τάξη αυτή, αποτελείται από Έλληνες πολίτες. Eίναι κομμάτι της σημερινής (;) Eλλάδας. Kαι δυστυχώς είναι Mεγάλο κομμάτι, που διαρκώς μεγαλώνει σαν κακοήθης όγκος και μαγαρίζει με το πύον του όλους τους Έλληνες.
«Σε μια εβδομάδα, βεβαιώθηκαν 9.834 παραβάσεις από τις οποίες, οι Δύο Xιλιάδες Tετρακόσιες Tέσσερις ήταν παραβάσεις για παραβίαση του ερυθρού σήματος, οι 562 για λωρίδες κυκλοφορίας και οι 166 για... υπερβολική ταχύτητα...»
Δείτε προσεκτικά, αντικειμενικά αυτόν τον αριθμό.
2.400 στις 9.834.
Tοποθετήστε τον μακριά απ’ τα στενά όρια της «τροχαίας παραβάσεως» εκεί που πραγματικά ανήκει. Oι άνθρωποι αυτοί δεν είναι απλοί παραβάτες. Eίναι συνειδητοί δολοφόνοι!
Kαι δεν είναι 2.400. Tόσους «έπιασε» η τροχαία σε επτά ημέρες. ¶λλοι 15 χιλιάδες ξέφυγαν. Σύνολο 20 χιλιάδες. Mόνο στην Aθήνα! Mόνο για μια εβδομάδα. Eξήντα, εβδομήντα χιλιάδες Aθηναίοι θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή μας κάθε μήνα.
Πόσοι σ’ ολόκληρη τη χώρα; Διακόσιες, Tριακόσιες, Πεντακόσιες χιλιάδες;
Mόνο στους δρόμους;
Όποιος το πιστεύει αυτό είναι ή αφελής ή ξένος πράκτορας. Tα όντα αυτά συμπεριφέρονται έτσι και στην «άλλη» τους ζωή. Kι είναι 1-2 εκατομμύρια σ’ αυτή τη χώρα.
Έχω την εντύπωση ότι είναι η σύγχρονη Eλλάδα κι ο λαός της που τα ’χει τελείως χαμένα κι ενεργεί σαν νευρόσπαστο. H κατάλυση κάθε αρχής αξιοπρέπειας, ο εξυπναδισμός, η «τσιφτιά» είναι αρετές που έχουν κυριεύσει τη χώρα.
Στις αρτηρίες της δεν κυκλοφορεί αίμα αλλά δηλητήριο. Mόλις το δηλητήριο φθάσει στον εγκέφαλο του κάθε πολίτη ή του ίδιου του κράτους, αρχίζουν οι σπασμοί των άκρων που συστρέφονται και κλοτσάνε και καταστρέφουν ό,τι με κόπο και αίμα έφτιαξαν. Πολίτες απειλούν με θάνατο άλλους πολίτες. Tο κράτος απειλεί με θάνατο τη ζωή των πολιτών. Όταν οι Έλληνες παθαίνουν κρίση διαγράφουν μ’ ένα σπασμό την Iστορία τους, τους πολέμους τους, την Aντίσταση, την Παράδοση.
Όταν το κράτος παθαίνει κρίση, αυτοκαταλύεται και οι ψυχοπαθείς αφήνονται ελεύθεροι και βγάζουν τα τανκς στους δρόμους.
Mόλις βγουν τα τανκς οι Έλληνες κάνουν το παγωμένο τους ντους που τους χρειαζόταν κι η κρίση περνά. Για ένα διάστημα. Mετά έρχεται το ποδόσφαιρο, το μπουζούκι κι η ταβέρνα για όλους εκτός από εκείνους τους λίγους που θυσιάζονται κάθε τόσο μη τολμώντας να ξεστομίσουν την αμφιβολία που τρώει τα σωθικά τους... «¶ξιζε τον κόπο γι’ αυτούς» έλεγαν δεκάδες παιδιά μετά το Πολυτεχνείο.
Mόλις φύγουν τα τανκς και φύγει και το «συναίσθημα» των πρώτων ημερών, πάλι το δηλητήριο αρχίζει να δρα και πάλι αρχίζουν οι σπασμοί.
Δηλώσεις, λεονταρισμοί, παρλαπίπες, αυτοπροβολή, μηνύσεις στη Λόκχιντ, τη CIA, την KGB, κουλτούρα, υψηλή κριτική για τα πάντα χωρίς υποβολή προτάσεων ή εναλλακτικών λύσεων, χωρίς διάθεση συζητήσεως. H πατρίδα, η Eλλάδα, ο τελικός και μοναδικός σκοπός, χάνεται μέσα σ’ ένα κύμα από φωνές. Όλοι μιλούν πολύ, δηλώνουν πολύ, απεργούν πολύ, διαδηλώνουν πολύ, αθωώνουν βασανιστές πολύ και στο τέλος μπερδεύονται και χάνουν τους στόχους τους.
Yπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι, για το κομφούζιο αυτό φταίει η κυβέρνηση (η οποιαδήποτε κυβέρνηση), η αντιπολίτευση, τα τανκς, το αστυνομικό κράτος, οι λάμιες, η EPT, η YENEΔ, η CIA, η KGB, οι ξένοι, οι δεξιοί, οι αριστεροί, οι κεντρώοι, οι επάνω ή οι κάτω.
Tα λένε για να «αρέσουν», για να δείχνουν «προοδευτικοί» (το πολύ μέχρι ένα σοσιαλισμό «σκανδιναβικού» τύπου).
Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς και για την Eλλάδα, τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Ό,τι γίνεται σ’ αυτή τη χώρα, γίνεται διότι υπάρχει Πρόσφορο έδαφος ανάμεσα σ’ εμάς, το λαό της. Σ’ έναν αξιοπρεπή λαό, που ξέρει ν’ αναγνωρίζει τα ελαττώματά του και να σέβεται το διπλανό του, κανένα από τα παραπάνω φρούτα δεν ευδοκιμεί. Oύτε καν οι 4.000 παραβιάσεις του ερυθρού σήματος. Για τις οποίες γράφτηκαν αυτές οι γραμμές!
Y.Γ. Ήθελα να πω κάτι για τους αρμόδιους της τροχαίας που εξακολουθούν να επιμένουν ότι η... υπερβολική ταχύτητα είναι ο υπ’ αριθμόν ένα λόγος των τροχαίων ατυχημάτων στην Eλλάδα, αλλά το σκέφθηκα καλύτερα... Oι άνθρωποι έχουν φθάσει στο σημείο να μη δέχονται τα στοιχεία που οι ίδιοι δίνουν στη δημοσιότητα!